Lize Spit, Lara Taveirne en Julie Cafmeyer over autobiografie en autofictie

Na de veelgeprezen romans Het smelt en Ik ben er niet publiceert Lize Spit met Autobiografie van mijn lichaam haar meest persoonlijke boek.

Eind 2021 krijgt Lize Spit te horen dat haar moeder ongeneeslijk ziek is. In de twee jaar die volgen probeert Spit zich staande te houden door op te schrijven wat er gebeurt met haar moeder en haarzelf. Om vat te krijgen op wat komen gaat, moet ze terugkijken. Op haar jeugd, de soms moeilijke band met haar moeder en de nog altijd ingewikkelde relatie die ze onderhoudt met haar eigen lichaam. Hoe bleef je zo’n groot afscheid in een lichaam dat altijd alles heeft leren onderdrukken?

Lara Taveirne groeit op in een bruisend gezin van vijf kinderen. De jongste, het nakomertje, heet Wolf. Op zijn achttiende trekt hij de deur van zijn studentenkamer achter zich dicht om niets meer van zich te laten horen. Een halfjaar na zijn verdwijning wordt zijn lichaam levenloos aangetroffen in een bos in Lapland. Onder zijn kleren vinden de speurders zijn dagboek terug, het verslag van zijn laatste reis naar het noorderlicht.

Tien jaar later slaat Lara het dagboek van haar overleden broer weer open. Ze kijkt terug op haar kinderjaren in een warm nest, de woelige maanden van Wolfs vermissing en de nog woeliger jaren na zijn dood. In dat verhaal probeert ze een positie in te nemen, als schrijver en als zus.

Met De collectieve inzinking van de familie Hofmeyer, de debuutroman van theatermaker, schrijver en columnist Julie Cafmeyer, belanden we in een diepe existentiële crisis.

Na een relatiebreuk biedt een vader zijn dochter aan om op zijn kosten haar eicellen te laten invriezen en te investeren in vastgoed. Ze bleef nog nooit op één vaste plek, bij elk vertrek nam ze alleen haar erfstukken mee; de zilveren spiegel, de indexwijzers en het horloge, erfstukken die verschillende generaties vrouwen representeren. In het appartement dat ze koopt wil ze haar erfstukken een plaats geven, zodat de duistere krachten van haar spullen eindelijk hun werk zullen doen. Dit destabiliseert de familie Hofmeyer en leidt tot een collectieve inzinking aan het zwembad van het ouderlijk huis.